Nie planowany wyjazd nad morze do córki.
Na pewno przyznacie mi rację ,iż imprezy,wyjazdy ,spotkania nie planowane są najmilsze,wspaniałe.
Lecz wszystko kiedyś się kończy i trzeba wracać do rzeczywistości.
Przed wyjazdem do córki uszyłam sobie kilka rzeczy,tak jakbym czuła że się przydadzą.
Ale zanim pokarzę Wam zdjęcia muszę się Wam pochwalić, dla mnie to była bardzo miła wiadomość,
od mojej czytelniczki Sylwii która prowadzi bloga-Sylsiakowe zacisze.Otóż Sylwia przeczytała mojego posta którego napisałam 29 maja 2013 Było już dla dziewczynek,teraz coś dla małych kawalerów.Z moją pomocą uszyła czapeczki dla swoich pociech.Dla mnie jest to bardzo miłe zaskoczenie a także motywacyjne do dalszej mojej pracy,pomocy dla Pań chcących szyć.
Lato mieliśmy przepiękne,choć momentami miałam już dość słońca i tych upałów.
Ale gdy będąc nad morzem trafiliśmy na zachmurzone niebo,mówiłam sobie ,słoneczko wróć proszę.
Rano wiatr,zimno,a popołudniu słoneczko mnie wysłuchało i wróciło.Coś fantastycznego,córka powiedziała żartem mamo jesteś czarodziejka.
Moja córka bardzo lubi różne zwierzątka,miała rybki,króliki no i Piksela który został z nami ale to co
nam pokazała gdy do niej przyjechaliśmy było dla mnie wielkim szokiem
Tego się nie spodziewałam,szczurek,
było to dla mnie wielkim zaskoczeniem ponieważ
Ola moja boi się panicznie pająków,myślałam że
takich zwierzątek także,ja osobiście boję się strasznie mysz a już nie mówiąc szczurków,trzymali go z daleka ode mnie.
Nie chciało nam się wracać,było tak cudownie,przyjemnie i sympatycznie.Rodzina Dawida(chłopiec córki)
przyjęła nas jak starych znajomych.
Na razie bardzo rzadko siadam do maszyny,choć mam dla Was przygotowane różne tematy.
Obecnie mieszkają z nami synowa z wnuczkiem Maciusiem,i z Hanią wnuczką.Od pażdziernika przeprowadzają się na swoje.
Mam już dwie małe uczennice.
Martynka i Hania poszły do pierwszej klasy mają po sześć lat,tak zadecydował nasz obecny rząd,urywając
maluchom dzieciństwo.
Ale początek nie był dla Martynki szczęśliwy,skacząc na trampolinie 02 września naderwała ścięgno w kostce i teraz ma nóżkę w gipsie,ale do szkoły chciała chodzić,jest bardzo dzielna,dla mnie i dla mojego
męża jest to dodatkowy obowiązek,obowiązek męczący,ale uparła się,lubi swoją panią w szkole i koleżanki,
w domu czuje się samotnie.
Pozdrawiam Wszystkie moje czytelniczki a także i Panów odwiedzających mojego bloga.
Następne posty będą już pouczające,służące radą i pomysłami.
Piszcie do mnie,czy miło spędziłyście wakacje lub urlop,czekam na Wasze komentarze.
